This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Table of Contents:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
3. vt igitur in formis et figuris
est aliquid perfectum et excellens, cuius ad cogitatam
speciem imitando referuntur eaque1 sub oculos ipsa non
cadit2, sic perfectae eloquentiae speciem animo videmus,
effigiem auribus quaerimus.
[10]
has rerum formas appellat
ἰδέας ille non intellegendi solum sed etiam dicendi gravissimus
auctor et magister Plato, easque gigni negat et ait
semper esse ac ratione et intellegentia contineri; cetera
nasci occidere fluere labi nec diutius esse uno et eodem
statu. Quicquid est igitur de quo ratione et via disputetur,
id est ad ultimam sui generis formam speciemque
redigendum.
[11]
ac video hanc primam ingressionem meam non ex oratoriis3
disputationibus ductam sed e media philosophia
repetitam, et eam quidem cum antiquam tum subobscuram4
aut reprehensionis aliquid aut certe admirationis habituram.
Nam aut mirabuntur quid haec pertineant ad ea quae quaerimus—quibus
satis faciet res ipsa cognita, ut non sine
causa alte repetita videatur—aut reprehendent, quod inusi-
[p. 2005]
tatas vias indagemus, tritas relinquamus.
[12]
ego autem et me
saepe nova videri dicere intellego, cum pervetera dicam
sed inaudita plerisque, et fateor me oratorem, si modo sim
aut etiam quicumque sim5, non ex rhetorum officinis sed ex
Academiae spatiis exstitisse; illa enim sunt curricula
multiplicium variorumque sermonum, in quibus Platonis primum
sunt impressa vestigia. Sed et huius et aliorum philosophorum
disputationibus et exagitatus maxime orator est et
adiutus; omnis enim ubertas et quasi silva dicendi ducta
ab illis est nec satis tamen instructa ad forensis causas,
quas, ut illi ipsi dicere solebant, agrestioribus Musis reliquerunt.
[13]
sic eloquentia haec forensis spreta a philosophis et
repudiata multis quidem illa6 adiumentis magnisque caruit,
sed tamen ornata verbis atque sententiis iactationem habuit
in populo nec paucorum iudicium reprehensionemque pertimuit:
ita et doctis eloquentia popularis et disertis elegans
doctrina defuit.
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Rhetorica, Tomus II. A. S. Wilkins. Oxonii. e Typographeo Clarendoniano. 1911. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The Mellon Foundation provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.